කිරිපිටි ත්‍රස්තවාදය නොහොත් මාෆියාව

ලෝක වෙළඳපොළෙහි කිරි පිටි මිල මෙටි්‍රක්‌ ටොන් එකක්‌ ඩොලර් 5000 සිට 3000 දක්‌වා අඩුව තිබෙන බව එ.ජා.ප. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී එරාන් වික්‍රමරත්න පවසා තිබේ. සාමාන්‍යයක්‌ වශයෙන් ගත් කල වික්‍රමරත්න යනු ද්වේශ සහගත කතා කියන මන්ත්‍රී කෙනකු නොවේ. ඔහු එක්‌සත් ජාතික පක්‍ෂයේ දේශපාලන වාසිය බලන අතර රටේ වාසිය ද බලන්නෙකි. ඒ නිසා ඔහුගේ ප්‍රකාශය ගැන යමක්‌ ලිවීමට තීරණය කළෙමු. මෙටි්‍රක්‌ ටොන් එකක්‌ යනු කිලෝග්‍රෑම් 1000 කි. ඩොලර් 3000 ක්‌ යනු රුපියල්වලින් 67500 කි. මේ අනුව කිරිපිටි ග්‍රෑම් 1 ක මිල සත 65 කි. අප මිලට ගන්නා ග්‍රෑම් 400 කිරි පැකට්‌ටුවක්‌ රුපියල් 386 සිට 400 දක්‌වා මිල ගණන්වලට කිරි පැකට්‌ටුවක තිබෙන කිරිවලට ඒ මිල යටතේ රුපියල් 260 ක්‌ වැය වෙයි. නැව් ගාස්‌තු, ආණ්‌ඩුවේ බදු ඇසුරුම් සහ ප්‍රවාහනය සඳහා තව රුපියල් 50 ක්‌ එකතු කළොත් පැකට්‌ටුවක සම්පූර්ණ මිල රුපියල් 415 කි. ඒ ගණන් හිලව් සියල්ල වලංගු වන්නේ කිරිපිටි මෙටි්‍රක්‌ ටොන් එක ඩොලර් 5000 ක්‌ වන විට ය. එහෙත් එය ඩොලර් 3000 ක්‌ වූ විට කිරි ග්‍රෑම් 1 ක්‌ සත 40 කි. එනම් ග්‍රෑම් 400 ක කිරි පැකට්‌ටුවක ඇති කිරිවල අගය රුපියල් 160 කි. මෙයට නැව් ගාස්‌තු, ආණ්‌ඩුවේ බදු ඇසුරුම් ගාස්‌තු සහ ප්‍රවාහන ගාස්‌තු එක්‌වූ විට පැකට්‌ටුවක සම්පූර්ණ මිල රුපියල් 210 කි. ඒ මිල යටතේත්, අප කඩේට ගොස්‌ ග්‍රෑම් 400 ක කිරි පැකට්‌ටුවක්‌ ගැනීමට රුපියල් 386 සිට 400 දක්‌වා මිලක්‌ ගෙවිය යුතු ය. මේ අනුව කිරි පැකට්‌ මුදලාලි එකට එකක්‌ කොහොම වෙතත් 90% ක වත් ලාභයක්‌ අල්ලන බව පෙනෙයි.

වෙළෙඳ ඇමැති ජොන්ස්‌ටන් ප්‍රනාන්දු 2x2 පොල්ලක්‌ ගෙන පාරට පැන කිරි පැකට්‌ කොම්පැණිකාරයන්ගේ හිස පලන්නට උත්සාහ කළත්, පාරිභෝගික අධිකාරිය මේ රටේ තිබෙන බහුජාතික කිරි පිටි සමාගම් පැය 24 පුරාම වටලාගෙන හිටියත් සැබෑ තත්ත්වය මෙයය. අපේ රටේ වාණිජ සංස්‌කෘතිය තුළ වැඩි වීම මිස අඩු වීමක්‌ ගැන කල්පනා කරන්නට වෙළෙන්දා උත්සාහ කරන්නේ නැත. පාන් පිටි කිලෝවක්‌ රුපියලකින් මිල ඉහළ ගිය විට පාන් රාත්තලක්‌ රුපියල් 5 කිනුත් බනිස්‌ ගෙඩියක්‌ රුපියල් 7 කිනුත් ඉහළ දැමීමට වෙළෙන්දා කැමැති ය. එහෙත් පාන් පිටි කිලෝවක්‌ රුපියල් 10 කින් මිල අඩු වුවත් පාන් රාත්තලක්‌ හෝ බනිස්‌ ගෙඩියක්‌ සත 50 කින්වත් මිල අඩු කිරීමට වෙළෙන්දා කැමැති නැත. සීනි කිලෝවක්‌ රුපියල් 5 කින් ඉහළ නගින විට ප්ලේන්ටියක්‌ රුපියල් 5 කින් මිල ඉහළ දැමීම වෙළෙන්දා කරන්නේ එය ඔහු සතු සමාජ වගකීමක්‌ සේ සලකාය. සීනි කිලෝවකින් අඩුම ගණනේ ප්ලේන් ටී 50 ක්‌ සෑදිය හැකිය. ගෑස්‌ සිලින්ඩරයක්‌ රුපියල් 100 කින් මිල ඉහළ ගිය විට ආප්පයක මිල කෙළින්ම රුපියල් 5 කින් නගී. හෝටල් කාරයා කල්පනා කරන්නේ ගෑස්‌ සිලින්ඩරයකින් ආප්ප 20 කට වඩා සෑදීමට බැරි බවද? විවෘත ආර්ථිකයක්‌ සහ තරගකාරී වෙළෙඳාමක්‌ පවතින රටක තත්ත්වය වන්නේ අමුද්‍රව්‍ය මිල වැඩි වූ විට නිෂ්පාදිත භාණ්‌ඩවල මිල ද ඉහළ යැම ය. එහෙත් ලංකාවේ භාණ්‌ඩ මිල ඉහළ යන ආකාරය අනුව පෙනෙන්නේ එය පෘථිවියට අයත් නොවන ලෝකයක පිහිටි රටක්‌ ලෙස ය. එරාන් වික්‍රමරත්න විසින් පැහැදිලි කරගත යුතු වැදගත්ම කාරණය වන්නේ කවුරු බලයට ආවත් තත්ත්වය මෙයම බව ය. මෙය 1948 සිට මේ රටේ ජනයා අත්දුටු තත්ත්වයකි. මතු යම් දවසක රනිල් වික්‍රමසිංහ බලයට ආවත් භාණ්‌ඩ මිල අඩු කිරීමට ඔහු පොළඹවා ගැනීමට එරාන් වික්‍රමරත්නට බැරි වන්නේ ය. බලයට පැමිණි පසු සියලු දේශපාලනඥයෝ තම බඩ හැර ජනතාවගේ බඩවල් අමතක කර දමති. මෙය ඉතා දරුණු අමතක වීමකි.

http://www.divaina.com/2014/06/09/editor.html

Pic Source

සබැඳි ලිපි -
[
කිරිපිටි මාෆියාවhttp://denethharinna.blogspot.com/2014/05/blog-post_7891.html
]